bokami trójkąta
Encyklopedia PWN
triangulacja
geod. metoda wyznaczania współrzędnych punktów geodezyjnych w terenie za pomocą układu trójkątów tworzących sieć triangulacyjną;
[łac. triangulum ‘trójkąt’],
mat. wzajemnie jednoznaczne przekształcenie f przestrzeni metrycznej A na przestrzeń metryczną B, spełniające następujący warunek: jeśli punkty p i q przestrzeni A przekształcają się odpowiednio na punkty f(p) i f(q) przestrzeni B, to zachodzi równość ρ[f(p), f(q)] = k · ρ(p, q) dla każdej pary punktów p i q; dodatnia stała k nazywa się współczynnikiem podobieństwa (gdy k = 1, to podobieństwo jest izometrią; gdy k < 1, podobieństwo ma punkt stały), ρ oznacza zaś odległość odpowiednich punktów (jest metryką).
mat. pole kwadratu zbudowanego na przeciwprostokątnej trójkąta prostokątnego jest równe sumie pól kwadratów zbudowanych na przyprostokątnych;
dział geometrii poświęcony badaniu własności figur położonych na sferze, tj. na powierzchni kuli — podobnie jak planimetria, która zajmuje się badaniem własności figur położonych na płaszczyźnie;
substancja składająca się z 2 lub więcej pierwiastków chemicznych, z których co najmniej 1, ale występujący w przeważającej ilości, jest metalem;
tangensów twierdzenie, wzory Regiomontanusa,
mat. jedno z twierdzeń trygonometrii, znajdujące zastosowanie przy rozwiązywaniu trójkątów:
